Geuren, kleuren en andere koek
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
01 April 2008 | Indonesië, Batavia
Salam allemaal!!
Ik zit nu in Bali en ik heb een computer gevonden die snel genoeg is om een bericht te plaatsen, hoop ik! Tijd om jullie bij te praten. Ik heb een week geleden nog geschreven maar het voelt als 3 weken! Wat is er veel gebeurd! En wat voelen we ons ver van huis! Veel verder dan de afgelopen maanden.
Op 23 maart vlogen we naar Bali. Best spannend allemaal! 's Avonds kwamen we aan in Denpassar. Daar hebben we voor het eerst EEN MILJOEN rupia gepind!! Wow wat een geld! Het lijkt heel veel maar eigenlijk is het ongeveer 66 euro. Valt reuze mee dus. Gewapend met huidskleurige buiktas en sloten op onze rugzakken stapten we naar buiten. We namen ons voor om niet beroofd te worden en om ons vooral niet te laten oplichten dus ik begon al meteen met afdingen bij de taxi's. Helaas pindakaas, het werkte niet en eigenlijk was die taxi al spotgoedkoop (3 euro voor een half uur rijden naar Kuta) dus een beetje beschaamd zijn we toen toch maar in diezelfde taxi gestapt.
De taxi bracht ons naar het hotel in Kuta. We keken onze ogen uit: 'wat een luxe!' Dat waren we niet meer gewend! Eindelijk twee bedden in een kamer in plaats van 6, 8 of 10 en eindelijk een eigen badkamer. Joepie!
De volgende dag gingen we voorzichtig Kuta verkennen. Jeetje, het duizelde me allemaal zo! Duizenden straatjes, overal mensen, overal brommers, geluid, overal mensen die iets willen verkopen... Je hoorde steeds: ‘Helloyes.... Cheap price for you lady, special price...! Helloroom... (wat betekent: zoeken jullie soms een kamer?)’ Wat een drukte! Echt een hele andere wereld. We moesten er echt even van bijkomen. Ik had geen idee hoe deze stad in elkaar zat en was blij dat Suus zo goed had opgelet. Een plattegrondje is hier geen overbodige luxe.
Het strand in Kuta was ontzettend leuk. Er zijn veel surfers en op het stand wordt van alles aangeboden. Als je niet hard genoeg NO zegt beginnen ze gewoon vast met een voetmassage! Zo leerde Suus ook van zich afbijten, daar kan geen weerbaarheidstraining tegenop.
Verder hebben we in Kuta genoten van het lekkere Indonesische eten. We proberen alles! Heb zelfs de Balinese delicatesse: rauwe muis met Indonesische saus geprobeerd! Eens maar nooit weer. (Dapper he.)
Na 3 nachtjes in Kuta besloten we naar Ubud te gaan. Ubud is een iets kleiner stadje in Bali. Eigenlijk vond ik het daar veel leuker dan in Kuta. Niet zo'n chaos en ietsje overzichtelijker. We sliepen in een cottage bij hele aardige mensen. Zo vriendelijk! Die man bracht ons meteen thee en we konden even bijkomen voor ons huisje op onze eigen veranda. Ubud heeft een grote markt. Zo leuk om te zien! Alles is kleurig en je ruikt van alles. Ik keek mijn ogen uit en werd er helemaal vrolijk van! Suus en ik hebben goed geoefend met afdingen en we hebben ontdekt dat hier mijn grote specialiteit ligt. (Dank u oma, dat heb ik vast van u geleerd op de zwarte beurs...)
In Ubud hebben we ‘Sacred Monkey Forest Sanctuary’ bezocht. Er zijn hier tempels maar eigenlijk kwamen wij vooral voor de aapjes. Ze zaten overal! Zo lief! Wel erg brutaal! Ze besprongen Susie! Ik vind dat bespringen niet zo leuk dus ik bleef wel uit de buurt. Het filmpje van Suus met een aap op haar rugzak is wel erg leuk, ik zal proberen dat filpje straks te plaatsten.
’s Avonds hebben we genoten van een Balinese dansavond. Prachtig om te zien allemaal! Al die kleuren, muziek en kostuums!
Het verkeer hier op Bali is trouwens echt bizar! We hebben scooters zien rijden die helemaal volgeladen waren met levensmiddelen tot formaatje Smart en we zagen een man met een piepklein babytje in een doek scheuren op een brommer. Iedereen crost door elkaar heen en wij zijn zeker niet van plan om een scooter te huren.
Na Ubud besloten we naar buureiland Lombok te gaan. We boekten de goedkoopste boot (de ferry) en dan hebben we geweten. Niet echt comfortabel! Lijkt in de verste verte niet op de ferry die je naar Terchelling brengt. Even vergeten dat we hier in een totaal andere wereld zijn. In deze wereld heb je boten met roest, vieze matrassen overal om op te zitten, gaten in de grond om je behoefde in te doen (ik hield het nog wel even op dus) en piepschuim bankjes. Gelukkig konden we er om lachen.
Na 1 nachtje in Lombok gingen we naar Gili Trawangan. Dit is een van de drie eilandjes die vlakbij Lombok liggen. De eilandjes zijn klein en er is geen verkeer.
Voordat we aankwamen op Gili T maakten we nog iets spannends mee! Hoewel we ervoor gewaarschuwd waren NOOIT iemand anders je tas te laten dragen gaven wij onze geliefde backpacks af aan twee behulpzame mannen die ons hielpen die tas de boot in te tillen (dachten wij). (Je moest nl een stukje door het water lopen en die mannen riepen ‘bagage hier!’) 1 minuut later in de boot hadden we dus een probleem... Die gehaaide kerels vroegen geld en wij wilden mooi niet betalen. ‘Doeii, ik heb je niet gevraagd mijn tas te dragen’ , zei ik! Suus kreeg twee schoppen tegen dr been (en deed net of ze daar niks van merkte, haha) en die man wilde mijn tas meenemen. Hoho, dat gaat zomaar niet! Gelukkig dropen ze snel af en bleven wij als twee stoere maar stiekem toch trillende meisjes over in de boot.
Maar goed, Gili Trawangan was zo mooi! Dat is echt een bounty-eiland! Wit strand, helder blauwgroen water, mensen die met zakken rijst op hun hoofd lopen, pony’s voor wagentjes... We keken weer onze ogen uit. Ook hier hebben we genoten van het lekkere eten. Ik heb voor het eerst Gado Gado gegeten. Een gerecht met groente en gekruide pindasaus. Smaakte heerlijk maar helaas achtervolgt deze maaltijd mij nu al dagen. Jaja, je kunt je goed beroerd voelen van zo’n verkeerde maaltijd. Sindsdien zijn Norit en Rennie mijn beste vrienden.
Terug op Lombok deden we een tour over het eiland. We hadden maar weinig tijd dus we wilden zo veel mogelijk zien. Dat is gelukt! Een gids liet ons de plaatstelijke pottenbakkerij zien, een dorpje waar heel veel geweven wordt (en waar meisjes niet kunnen trouwens als ze niet kunnen weven), een traditioneel dorpje, rijstplantages, een tempel, hij liet ons traditionele kleding proberen en we hebben genoten van gitaarmuziek op een verlaten strandje. Wat een luizenleven toch.
Inmiddels zijn we weer in Bali, dit keer in het stadje Lovina. We hebben een lekker luxe hotel waar we even kunnen bijkomen. Luxe betekent hier dat de wc een stortbak heeft, dat je warm water hebt, een laken en airco.
We hebben namelijk al heel wat anders meegemaakt! Aan koude douches zijn we inmiddels gewend en een paar nachten geleden hebben we voor het eerst een openlucht-badkamer gehad. Je lacht je rot. Als ik uit het raam keek kon ik zo Susie op de plee zien zitten! Haha en met douchen was het hetzelfde verhaal.
Al met al maken we dus heel wat mee. We moesten echt wel even wennen (cultuurshock) maar we vinden het allemaal steeds leuker worden.
Over een paar dagen vertrekken we naar Java, het andere buureiland van Bali. Spannend ook weer! Ik denk dat mijn volgende verhaal daar vandaan komt. Ik hoop dat jullie je aandacht erbij hebben kunnen houden; wat een lang verhaal is dit geworden!
Sampai Jumpa, Anne
PS O ja, mijn Australische nummer werkt hier helaas niet dus ik gebruik toch weer mijn Nederlandse nummer.
Ik zit nu in Bali en ik heb een computer gevonden die snel genoeg is om een bericht te plaatsen, hoop ik! Tijd om jullie bij te praten. Ik heb een week geleden nog geschreven maar het voelt als 3 weken! Wat is er veel gebeurd! En wat voelen we ons ver van huis! Veel verder dan de afgelopen maanden.
Op 23 maart vlogen we naar Bali. Best spannend allemaal! 's Avonds kwamen we aan in Denpassar. Daar hebben we voor het eerst EEN MILJOEN rupia gepind!! Wow wat een geld! Het lijkt heel veel maar eigenlijk is het ongeveer 66 euro. Valt reuze mee dus. Gewapend met huidskleurige buiktas en sloten op onze rugzakken stapten we naar buiten. We namen ons voor om niet beroofd te worden en om ons vooral niet te laten oplichten dus ik begon al meteen met afdingen bij de taxi's. Helaas pindakaas, het werkte niet en eigenlijk was die taxi al spotgoedkoop (3 euro voor een half uur rijden naar Kuta) dus een beetje beschaamd zijn we toen toch maar in diezelfde taxi gestapt.
De taxi bracht ons naar het hotel in Kuta. We keken onze ogen uit: 'wat een luxe!' Dat waren we niet meer gewend! Eindelijk twee bedden in een kamer in plaats van 6, 8 of 10 en eindelijk een eigen badkamer. Joepie!
De volgende dag gingen we voorzichtig Kuta verkennen. Jeetje, het duizelde me allemaal zo! Duizenden straatjes, overal mensen, overal brommers, geluid, overal mensen die iets willen verkopen... Je hoorde steeds: ‘Helloyes.... Cheap price for you lady, special price...! Helloroom... (wat betekent: zoeken jullie soms een kamer?)’ Wat een drukte! Echt een hele andere wereld. We moesten er echt even van bijkomen. Ik had geen idee hoe deze stad in elkaar zat en was blij dat Suus zo goed had opgelet. Een plattegrondje is hier geen overbodige luxe.
Het strand in Kuta was ontzettend leuk. Er zijn veel surfers en op het stand wordt van alles aangeboden. Als je niet hard genoeg NO zegt beginnen ze gewoon vast met een voetmassage! Zo leerde Suus ook van zich afbijten, daar kan geen weerbaarheidstraining tegenop.
Verder hebben we in Kuta genoten van het lekkere Indonesische eten. We proberen alles! Heb zelfs de Balinese delicatesse: rauwe muis met Indonesische saus geprobeerd! Eens maar nooit weer. (Dapper he.)
Na 3 nachtjes in Kuta besloten we naar Ubud te gaan. Ubud is een iets kleiner stadje in Bali. Eigenlijk vond ik het daar veel leuker dan in Kuta. Niet zo'n chaos en ietsje overzichtelijker. We sliepen in een cottage bij hele aardige mensen. Zo vriendelijk! Die man bracht ons meteen thee en we konden even bijkomen voor ons huisje op onze eigen veranda. Ubud heeft een grote markt. Zo leuk om te zien! Alles is kleurig en je ruikt van alles. Ik keek mijn ogen uit en werd er helemaal vrolijk van! Suus en ik hebben goed geoefend met afdingen en we hebben ontdekt dat hier mijn grote specialiteit ligt. (Dank u oma, dat heb ik vast van u geleerd op de zwarte beurs...)
In Ubud hebben we ‘Sacred Monkey Forest Sanctuary’ bezocht. Er zijn hier tempels maar eigenlijk kwamen wij vooral voor de aapjes. Ze zaten overal! Zo lief! Wel erg brutaal! Ze besprongen Susie! Ik vind dat bespringen niet zo leuk dus ik bleef wel uit de buurt. Het filmpje van Suus met een aap op haar rugzak is wel erg leuk, ik zal proberen dat filpje straks te plaatsten.
’s Avonds hebben we genoten van een Balinese dansavond. Prachtig om te zien allemaal! Al die kleuren, muziek en kostuums!
Het verkeer hier op Bali is trouwens echt bizar! We hebben scooters zien rijden die helemaal volgeladen waren met levensmiddelen tot formaatje Smart en we zagen een man met een piepklein babytje in een doek scheuren op een brommer. Iedereen crost door elkaar heen en wij zijn zeker niet van plan om een scooter te huren.
Na Ubud besloten we naar buureiland Lombok te gaan. We boekten de goedkoopste boot (de ferry) en dan hebben we geweten. Niet echt comfortabel! Lijkt in de verste verte niet op de ferry die je naar Terchelling brengt. Even vergeten dat we hier in een totaal andere wereld zijn. In deze wereld heb je boten met roest, vieze matrassen overal om op te zitten, gaten in de grond om je behoefde in te doen (ik hield het nog wel even op dus) en piepschuim bankjes. Gelukkig konden we er om lachen.
Na 1 nachtje in Lombok gingen we naar Gili Trawangan. Dit is een van de drie eilandjes die vlakbij Lombok liggen. De eilandjes zijn klein en er is geen verkeer.
Voordat we aankwamen op Gili T maakten we nog iets spannends mee! Hoewel we ervoor gewaarschuwd waren NOOIT iemand anders je tas te laten dragen gaven wij onze geliefde backpacks af aan twee behulpzame mannen die ons hielpen die tas de boot in te tillen (dachten wij). (Je moest nl een stukje door het water lopen en die mannen riepen ‘bagage hier!’) 1 minuut later in de boot hadden we dus een probleem... Die gehaaide kerels vroegen geld en wij wilden mooi niet betalen. ‘Doeii, ik heb je niet gevraagd mijn tas te dragen’ , zei ik! Suus kreeg twee schoppen tegen dr been (en deed net of ze daar niks van merkte, haha) en die man wilde mijn tas meenemen. Hoho, dat gaat zomaar niet! Gelukkig dropen ze snel af en bleven wij als twee stoere maar stiekem toch trillende meisjes over in de boot.
Maar goed, Gili Trawangan was zo mooi! Dat is echt een bounty-eiland! Wit strand, helder blauwgroen water, mensen die met zakken rijst op hun hoofd lopen, pony’s voor wagentjes... We keken weer onze ogen uit. Ook hier hebben we genoten van het lekkere eten. Ik heb voor het eerst Gado Gado gegeten. Een gerecht met groente en gekruide pindasaus. Smaakte heerlijk maar helaas achtervolgt deze maaltijd mij nu al dagen. Jaja, je kunt je goed beroerd voelen van zo’n verkeerde maaltijd. Sindsdien zijn Norit en Rennie mijn beste vrienden.
Terug op Lombok deden we een tour over het eiland. We hadden maar weinig tijd dus we wilden zo veel mogelijk zien. Dat is gelukt! Een gids liet ons de plaatstelijke pottenbakkerij zien, een dorpje waar heel veel geweven wordt (en waar meisjes niet kunnen trouwens als ze niet kunnen weven), een traditioneel dorpje, rijstplantages, een tempel, hij liet ons traditionele kleding proberen en we hebben genoten van gitaarmuziek op een verlaten strandje. Wat een luizenleven toch.
Inmiddels zijn we weer in Bali, dit keer in het stadje Lovina. We hebben een lekker luxe hotel waar we even kunnen bijkomen. Luxe betekent hier dat de wc een stortbak heeft, dat je warm water hebt, een laken en airco.
We hebben namelijk al heel wat anders meegemaakt! Aan koude douches zijn we inmiddels gewend en een paar nachten geleden hebben we voor het eerst een openlucht-badkamer gehad. Je lacht je rot. Als ik uit het raam keek kon ik zo Susie op de plee zien zitten! Haha en met douchen was het hetzelfde verhaal.
Al met al maken we dus heel wat mee. We moesten echt wel even wennen (cultuurshock) maar we vinden het allemaal steeds leuker worden.
Over een paar dagen vertrekken we naar Java, het andere buureiland van Bali. Spannend ook weer! Ik denk dat mijn volgende verhaal daar vandaan komt. Ik hoop dat jullie je aandacht erbij hebben kunnen houden; wat een lang verhaal is dit geworden!
Sampai Jumpa, Anne
PS O ja, mijn Australische nummer werkt hier helaas niet dus ik gebruik toch weer mijn Nederlandse nummer.
-
01 April 2008 - 11:58
John:
heey anne ,
Pff wat een leuke en spannende verhalen weer !
echt leuk dat je het daar nog steeds naar je zin hebt maare geen tas meer uit handen geven dus he slimmerd haha..
veel plz. en ik lees je volgende avonturen wel weer !!
groetjes john -
01 April 2008 - 12:35
Zinda:
Hoi Anne!
Wat een superverhalen weer,zeg! Wat maken jullie weer veel mee! Het is heel iets anders dan Australie en Nieuw Zeeland,he? Het lijkt me een prachtig land met een bijzondere cultuur. Al die nieuwe indrukken die jullie opdoen, geweldig, ook al zijn er ook negatieve ervaringen bij... Jullie staan je mannetje gelukkig wel, zo te lezen. Hartstikke goed! Je was flink ziek, hè Anne? Da's akelig, bah! Hoop dat je het ergste weer achter de rug hebt. Was Suus nou ook ziek? Ik ga de plaatsen die je opnoemt eens even opzoeken... Meis, geniet van 't land samen met Suus!
Sampai Jumpa (is dat "dikke kus"? zal wel) Zinda -
01 April 2008 - 13:29
Joost:
ha meis, wat een coole foto's allemaal! erg vet . je reist wat af zo he!. Goedzo, you go girl! en ik ben benieuwd naar je volgende avonturen! -
01 April 2008 - 13:58
Jelle:
Hee zus!
Wat een leuke en spannende verhalen zeg...! Dat gevoel dat je overal bestolen kunt worden...en die drukte.
Ik had alleen gedacht dat (omdat alles daar zo goedkoop is) je veel meer gebruik ging maken van de luxe.
Het was in ieder geval weer een enerverend verhaal!
Kus, Jelle -
01 April 2008 - 18:00
Thuis:
Hoi Anne,
WAT een totaal andere wereld!
Schitterend om te lezen, echt n interessante cultuur daar!
Ook de fotoos en filmpjes: helemaal superleuk!
En die rauwe muis met saus!! haha.. YAK..
Lekker blijven afdingen hoor, is de "Zwarte Beurs" idd nog ergens goed voor geweest!
Oma zal er wel om lachen, ik stuur dit bericht weer op.
En je schrijft leuk, dat mag weleens gezegd worden!
We missen je, maar ga gewoon door met genieten!
Heeeel veel liefs van thuis! XX
ps: Gelukkig heb je die dagen dat je flink ziek was achter de rug, we hadden wel even met je te doen hoor, na je berichtjes!
-
01 April 2008 - 20:51
Bob:
rauwe muis met Indonesische saus geprobeerd!? Suus durfde in Frankrijk niet eens mossels te smikkelen! niet veel wreder worden hoor! Foto's zijn gaaf! veel plezier verder samen! -
06 April 2008 - 15:40
Kelly:
Hey Meis,
Heb eindelijk weer een goede computer waar ik eindelijk je berichtjes goed kan lezen! Wat heb je weer ontzettend veel leuke dingen meegemaakt! Dat je dat allemaal durft...zou niets voor mij zijn! Respect voor alles wat je eet! Haha! Nou lieverd spreek je snel weer! Kus Jonkers -
07 April 2008 - 17:33
Wies:
Hoi Anne en Suus, wat een heerlijke verhalen! Morgen wordt ik geopereerd aan mijn galblaas maar als ik dan onder narcose ga denk ik aan jullie en al die prachtige fotoos. En geniet er nog van, hoef ik eigenlijk niet te zeggen. Veel liefs van de familie en de hondjesXXXX -
08 April 2008 - 19:43
Mir:
He An!! Haha rauwe muis!! Toen ik dat alleen al zag staan kreeg ik al een raar gevoel in mijn maag! Maar idd dapper van je!!Wacht weer vol verwachtend op het volgende verhaal, dan over Java! Klinkt allemaal super!! Have fun nog even de laatste tijd! Dikke zoen xxxxxxxxx -
11 April 2008 - 13:09
Mam:
Hoi Anne,
Net je kaart ontvangen die je 1 April hebt gepost in Bali!
Natuurlijk eten we andijviestamppot op 13 Mei, als je weer thuis bent!
En we missen je zeker!
Liefs mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
