Diep in de zee
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne
09 Mei 2008 | Thailand, Bangkok
Hallo iedereen!
Zo, als het goed is genieten jullie nu ook van de zon. Ik hoorde dat het in Nederland zulk lekker weer is! Wauw, dat is mooi!
Dit wordt het laatste verhaal op mijn weblog. Raar idee. Over 4 dagen ben ik thuis! Omdat we weinig spannende dingen gepland hebben de komende dagen schrijf ik nu vast mijn laatste stuk.
Ik was gebleven in Laos, in Vang Vieng.
Nadat we bekomen zijn van het 'tuben' (ik heb daar trouwens nog een filmpje van geplaats bij mijn vorige verhaal) pakken we de bus naar Vientiane, de hoofdstad naar Laos. Ook deze busreis verloopt, wonder boven wonder, vlekkeloos. In Vientiane zoeken we een hotelletje op. Dat valt niet mee! We lopen een poosje rond met onze zware tassen en we vinden iets wat acceptabel is. Beetje gehorig, een bed als een plank en een kussen als en steen maar het is tenminste schoon. In Vientiane doen we weinig schokkends. We wandelen wat rond, eten in leuke tentjes of bij een rivier en we spreken een paar keer af met de twee Nederlandse jongens: Roy en Daan, die we al eerder tegenkwamen. Gezellig!
Vanuit Vientiane pakken we de trein naar Bangkok. Omdat we Laos weer uit gaan moeten we een tijdje wachten bij de grens. 6 stempels verder mogen we door. Gelukkig.
De treinrit is weer erg comfortabel. We hebben weer de slaaptrein geboekt en deze keer hebben we allebei een upper-bedje omdat alle benedenbedjes volgeboekt zijn. Kunnen we mooi zwaaien naar elkaar. Lekker schommelen in zo'n bedje! Suus valt als een blok in slaap, ik heb wat meer moeite. Maar ik moet toegeven dat dit bed beter ligt dan de plank van de afgelopen 2 dagen!
In Bangkok maken we een nieuw plan. We boeken een tripje, regelen een hotel en we gaan 'shoppen'! Tsja, dat is wat mensen doen vlak voordat ze Thailand verlaten! Alles is hier goedkoop en onze afding-skills zijn steengoed. We slaan lekker in en we vragen ons af hoe we dit in godsnaam allemaal in onze backpack krijgen. Die wordt veel te zwaar!
Na een nacht in het centrum van Bangkok staan we vroeg op voor een tochtje naar 'The River Kwai'.
Korte uitleg: In de tweede wereldoorlog zijn door de Japanners soldaten gevangen genomen die moesten werken als slaven aan de aanleg van de spoorlijn tussen Birma en Thailand. Deze spoorlijn ging ook over de rivier 'Kwai'. Tijdens de bouw van deze brug en de spoorlijn zijn heel veel doden gevallen door ziekte, honger, uitputting en gevaarlijk werk.
Allereerst bezoeken we een begraafplaats. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er overleden zijn hier. Ik wist niet dat daar bijna 1800 Nederlanders bij zitten! De graven zijn netjes onderhouden en het is best raar om al die Nederlandse namen te lezen op de stenen.
Confronterend om te zien dat alle mannen tussen de 20 en 40 jaar waren toen ze daar stierven.
Na de begraafplaats lopen we naar een museum. Ik vind het maar een raar museum. Tussen de gruwelijke teksten, foto's en poppen (die wel heel indrukwekkend zijn) staan Thaise marktkraampjes! Dat zou in Nederland ondenkbaar zijn. Ook terwijl we over 'de brug' lopen wordt er vrolijke feest-stampmuziek gedraaid aan de oever van de rivier. Raar. Ik vind het een beetje respectloos.
Na dit museum maken we een ritje in de trein over de 'death railway'. Als je hier rijdt begrijp je waarom het zo gevaarlijk was om dit spoor aan te leggen en waarom er zo veel ongelukken zijn gebeurd. De bergen zijn harstikke steil!
Na een bezoekje aan een waterval is de tour afgelopen en rijden we terug naar het hotel.
De volgende dag staan we weer vroeg op omdat we gaan vliegen! Mijn tas is ruim 5 kilo te zwaar (we mochten maar 15 kilo meenemen met AirAsia!) en Suus en ik moeten allebei bijbetalen. Gelukkig is het goedkoop bij deze maatschappij. Over een paar dagen als we vliegen met Qantas zou dit grapje een stuk duurder uitvallen. Nu mogen we dus echt NIKS meer kopen! De vlucht verloopt gesmeerd. Vanaf Surat Thani regelen we meteen een bus en een boot om naar het eiland Koh Samui te gaan. Ook dit verloopt soepel. Lekker als alles zo goed verloopt. Koh Samui is een prachtig eiland. De eerste 2,5 dagen was het helaas bewolkt maar omdat het zo warm is voelt het toch nog als echt zomer. We vermaken ons prima. Als na 3 dagen de zon gaat schijnen zijn we wel blij. Zo'n bounty-eiland in de zon is natuurlijk veel mooier dan in de schaduw! We zitten in een bamboe-huisje, vlakbij het strand. Dit strand is wit, de zee is blauw en overal zijn mooie resorts en palmbomen. Je kunt vissen zien zwemmen bij je voeten! Op het stand kun je vers gesneden ananas en mango kopen en je kunt een massage van een uur nemen. En dat is me toch lekker! Kortom: een mooie plek om bij te komen van de afgelopen maanden. Dat hebben we wel even nodig.
Alleen moesten we voor we naar huis gaan nog 1 spannend iets doen... Jullie raden het al: Duiken! WHAAHHH!!!! Spannend! Gisteren was het zover:
's Ochtends moeten we vroeg op. Met een busje worden we naar de ferry gebracht die ons naar Koh Tao (buureiland) brengt. Koh Tao staat bekend als prachtig duikgebied en we zijn in de buurt dus dat willen we met onze eigen ogen bekijken! Met 2 instructeurs en 3 leerlingen gaan we aan boord van een bootje. Daar krijgen we uitleg over de uitrusting. We krijgen een wetsuit aan (die dingen zijn altijd zo strak! Ik heb rollade-knieen in die strakke pijpjes!!! AHHH, lelijk!), lood om onze buik, een vest met een grote zuurstoffles, een duikbril en flippers. Daar gaan we! Met deze zware uitrusting aan vind ik het heel eng om in het water te springen. Ben bang dat ik zink als een baksteen. Toch moet het... Omdat er lucht in het vest zit blijven we drijven. Suus en ik zijn hartstikke nerveus!
De Ierse jongen die in ons klasje zit moet eerst met een instructeur naar beneden. Langs een touw moet hij langzaam afzakken. Hij raakt in paniek en besluit te stoppen. Oei, nu moet ik ook wel even slikken! De jongen gaat weer aan boord en dan is Suus aan de beurt. Langzaam verdwijnt ze onder water en ik stik ondertussen zowat van de zenuwen. Als ik aan de beurt ben en een stukje onder water ben krijg ik het meteen benauwd. Ik wil naar boven, LUCHT! Het duurt even voordat je onderbewustzijn ook begrijpt dat in die zuurstoftank ECHT zuurstof zit en dat je dus gewoon lucht krijgt. Vind het zo raar om onder water te ademen! We moeten goed onze oren 'klaren' iedere keer dat we een stukje zakken. Dat voel je goed, die druk! De instructeurs (we hebben er nu ieder eentje voor onszelf, luxe...) zijn heel goed en ze houden ons strak in de gaten. We gaan naar 9 meter diepte (is voor ons echt al heel diep) en we zwemmen wat in de rondte. We zien bruin koraal en vissen. Het zicht is niet zo goed maar toch vind ik het allemaal bijzonder. Eigenlijk ben ik nog zo druk met mezelf en met ademhalen dat ik amper om me heen kan kijken! Na 40 minuten (!!!!Zo lang!!!) komen we weer boven en gaan we lunchen op de boot. Suus en ik zijn helemaal hyper en we vinden het allebei leuk maar ook heel spannend. Het gekke is dat we allebei zo hard op ons mondstuk hebben gebeten (om die maar niet kwijt te raken onder water) dat onze kiezen niet meer op elkaar passen!
Hoe bedoel je 'gestresst'...
De tweede duik, op een ander, mooier en dieper plekje, gaat makkelijker. We hoeven niet meer zo bewust te ademen en we kunnen beter om ons heen kijken. Wat gaaf!! We zien een aantal bijzondere vissen en we blijven nog wat langer onder water dan de vorige keer, dit keer op 12 meter diepte. Toch vind ik het fijn als we weer boven zijn. Wat een ervaring! We zijn er helemaal moe van en we vinden onszelf echte LEFGOZERS. We hebben onszelf weer mooi overtroffen. Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen!
We hebben nog 2 dagen op Koh Samui voordat we met de trein terug naar Bangkok gaan. Daar vertrekt op 13 mei om 0.45 uur ons vliegtuig naar Londen! Als alles volgens plan verloopt (en daar gaan we vanuit natuurlijk) landen we om 14.05 uur in Amsterdam.
We hebben allebei heel veel zin om onze familie, vrienden en vriendjes weer te zien. Raar idee dat het nu echt bijna zover is!
De afgelopen 4,5 maanden zijn zo snel gegaan. Het is soms haast niet te bevatten. We hebben zo veel gedaan en gezien in die tijd! En het gaat zo goed samen met Suus! Ik kan me geen betere reismaat bedenken. Ik zou zo nog wel een paar maanden weg kunnen blijven, hihi. (Alleen vindt de Rabobank dat niet leuk denk ik.) Nee hoor, ik heb best wel weer zin in mijn eigen leventje in Nederland met iedereen die daarbij hoort.
Zorgen jullie ervoor dat die zon nog even blijft schijnen daar?!
Tot heel snel! Dikke kus Anne
PS Ik wilde nog even zeggen dat ik het heel leuk vind dat de meesten van jullie zo veel van zich hebben laten horen de afgelopen maanden... SUPER!
Zo, als het goed is genieten jullie nu ook van de zon. Ik hoorde dat het in Nederland zulk lekker weer is! Wauw, dat is mooi!
Dit wordt het laatste verhaal op mijn weblog. Raar idee. Over 4 dagen ben ik thuis! Omdat we weinig spannende dingen gepland hebben de komende dagen schrijf ik nu vast mijn laatste stuk.
Ik was gebleven in Laos, in Vang Vieng.
Nadat we bekomen zijn van het 'tuben' (ik heb daar trouwens nog een filmpje van geplaats bij mijn vorige verhaal) pakken we de bus naar Vientiane, de hoofdstad naar Laos. Ook deze busreis verloopt, wonder boven wonder, vlekkeloos. In Vientiane zoeken we een hotelletje op. Dat valt niet mee! We lopen een poosje rond met onze zware tassen en we vinden iets wat acceptabel is. Beetje gehorig, een bed als een plank en een kussen als en steen maar het is tenminste schoon. In Vientiane doen we weinig schokkends. We wandelen wat rond, eten in leuke tentjes of bij een rivier en we spreken een paar keer af met de twee Nederlandse jongens: Roy en Daan, die we al eerder tegenkwamen. Gezellig!
Vanuit Vientiane pakken we de trein naar Bangkok. Omdat we Laos weer uit gaan moeten we een tijdje wachten bij de grens. 6 stempels verder mogen we door. Gelukkig.
De treinrit is weer erg comfortabel. We hebben weer de slaaptrein geboekt en deze keer hebben we allebei een upper-bedje omdat alle benedenbedjes volgeboekt zijn. Kunnen we mooi zwaaien naar elkaar. Lekker schommelen in zo'n bedje! Suus valt als een blok in slaap, ik heb wat meer moeite. Maar ik moet toegeven dat dit bed beter ligt dan de plank van de afgelopen 2 dagen!
In Bangkok maken we een nieuw plan. We boeken een tripje, regelen een hotel en we gaan 'shoppen'! Tsja, dat is wat mensen doen vlak voordat ze Thailand verlaten! Alles is hier goedkoop en onze afding-skills zijn steengoed. We slaan lekker in en we vragen ons af hoe we dit in godsnaam allemaal in onze backpack krijgen. Die wordt veel te zwaar!
Na een nacht in het centrum van Bangkok staan we vroeg op voor een tochtje naar 'The River Kwai'.
Korte uitleg: In de tweede wereldoorlog zijn door de Japanners soldaten gevangen genomen die moesten werken als slaven aan de aanleg van de spoorlijn tussen Birma en Thailand. Deze spoorlijn ging ook over de rivier 'Kwai'. Tijdens de bouw van deze brug en de spoorlijn zijn heel veel doden gevallen door ziekte, honger, uitputting en gevaarlijk werk.
Allereerst bezoeken we een begraafplaats. Onvoorstelbaar hoeveel mensen er overleden zijn hier. Ik wist niet dat daar bijna 1800 Nederlanders bij zitten! De graven zijn netjes onderhouden en het is best raar om al die Nederlandse namen te lezen op de stenen.
Confronterend om te zien dat alle mannen tussen de 20 en 40 jaar waren toen ze daar stierven.
Na de begraafplaats lopen we naar een museum. Ik vind het maar een raar museum. Tussen de gruwelijke teksten, foto's en poppen (die wel heel indrukwekkend zijn) staan Thaise marktkraampjes! Dat zou in Nederland ondenkbaar zijn. Ook terwijl we over 'de brug' lopen wordt er vrolijke feest-stampmuziek gedraaid aan de oever van de rivier. Raar. Ik vind het een beetje respectloos.
Na dit museum maken we een ritje in de trein over de 'death railway'. Als je hier rijdt begrijp je waarom het zo gevaarlijk was om dit spoor aan te leggen en waarom er zo veel ongelukken zijn gebeurd. De bergen zijn harstikke steil!
Na een bezoekje aan een waterval is de tour afgelopen en rijden we terug naar het hotel.
De volgende dag staan we weer vroeg op omdat we gaan vliegen! Mijn tas is ruim 5 kilo te zwaar (we mochten maar 15 kilo meenemen met AirAsia!) en Suus en ik moeten allebei bijbetalen. Gelukkig is het goedkoop bij deze maatschappij. Over een paar dagen als we vliegen met Qantas zou dit grapje een stuk duurder uitvallen. Nu mogen we dus echt NIKS meer kopen! De vlucht verloopt gesmeerd. Vanaf Surat Thani regelen we meteen een bus en een boot om naar het eiland Koh Samui te gaan. Ook dit verloopt soepel. Lekker als alles zo goed verloopt. Koh Samui is een prachtig eiland. De eerste 2,5 dagen was het helaas bewolkt maar omdat het zo warm is voelt het toch nog als echt zomer. We vermaken ons prima. Als na 3 dagen de zon gaat schijnen zijn we wel blij. Zo'n bounty-eiland in de zon is natuurlijk veel mooier dan in de schaduw! We zitten in een bamboe-huisje, vlakbij het strand. Dit strand is wit, de zee is blauw en overal zijn mooie resorts en palmbomen. Je kunt vissen zien zwemmen bij je voeten! Op het stand kun je vers gesneden ananas en mango kopen en je kunt een massage van een uur nemen. En dat is me toch lekker! Kortom: een mooie plek om bij te komen van de afgelopen maanden. Dat hebben we wel even nodig.
Alleen moesten we voor we naar huis gaan nog 1 spannend iets doen... Jullie raden het al: Duiken! WHAAHHH!!!! Spannend! Gisteren was het zover:
's Ochtends moeten we vroeg op. Met een busje worden we naar de ferry gebracht die ons naar Koh Tao (buureiland) brengt. Koh Tao staat bekend als prachtig duikgebied en we zijn in de buurt dus dat willen we met onze eigen ogen bekijken! Met 2 instructeurs en 3 leerlingen gaan we aan boord van een bootje. Daar krijgen we uitleg over de uitrusting. We krijgen een wetsuit aan (die dingen zijn altijd zo strak! Ik heb rollade-knieen in die strakke pijpjes!!! AHHH, lelijk!), lood om onze buik, een vest met een grote zuurstoffles, een duikbril en flippers. Daar gaan we! Met deze zware uitrusting aan vind ik het heel eng om in het water te springen. Ben bang dat ik zink als een baksteen. Toch moet het... Omdat er lucht in het vest zit blijven we drijven. Suus en ik zijn hartstikke nerveus!
De Ierse jongen die in ons klasje zit moet eerst met een instructeur naar beneden. Langs een touw moet hij langzaam afzakken. Hij raakt in paniek en besluit te stoppen. Oei, nu moet ik ook wel even slikken! De jongen gaat weer aan boord en dan is Suus aan de beurt. Langzaam verdwijnt ze onder water en ik stik ondertussen zowat van de zenuwen. Als ik aan de beurt ben en een stukje onder water ben krijg ik het meteen benauwd. Ik wil naar boven, LUCHT! Het duurt even voordat je onderbewustzijn ook begrijpt dat in die zuurstoftank ECHT zuurstof zit en dat je dus gewoon lucht krijgt. Vind het zo raar om onder water te ademen! We moeten goed onze oren 'klaren' iedere keer dat we een stukje zakken. Dat voel je goed, die druk! De instructeurs (we hebben er nu ieder eentje voor onszelf, luxe...) zijn heel goed en ze houden ons strak in de gaten. We gaan naar 9 meter diepte (is voor ons echt al heel diep) en we zwemmen wat in de rondte. We zien bruin koraal en vissen. Het zicht is niet zo goed maar toch vind ik het allemaal bijzonder. Eigenlijk ben ik nog zo druk met mezelf en met ademhalen dat ik amper om me heen kan kijken! Na 40 minuten (!!!!Zo lang!!!) komen we weer boven en gaan we lunchen op de boot. Suus en ik zijn helemaal hyper en we vinden het allebei leuk maar ook heel spannend. Het gekke is dat we allebei zo hard op ons mondstuk hebben gebeten (om die maar niet kwijt te raken onder water) dat onze kiezen niet meer op elkaar passen!
Hoe bedoel je 'gestresst'...
De tweede duik, op een ander, mooier en dieper plekje, gaat makkelijker. We hoeven niet meer zo bewust te ademen en we kunnen beter om ons heen kijken. Wat gaaf!! We zien een aantal bijzondere vissen en we blijven nog wat langer onder water dan de vorige keer, dit keer op 12 meter diepte. Toch vind ik het fijn als we weer boven zijn. Wat een ervaring! We zijn er helemaal moe van en we vinden onszelf echte LEFGOZERS. We hebben onszelf weer mooi overtroffen. Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen!
We hebben nog 2 dagen op Koh Samui voordat we met de trein terug naar Bangkok gaan. Daar vertrekt op 13 mei om 0.45 uur ons vliegtuig naar Londen! Als alles volgens plan verloopt (en daar gaan we vanuit natuurlijk) landen we om 14.05 uur in Amsterdam.
We hebben allebei heel veel zin om onze familie, vrienden en vriendjes weer te zien. Raar idee dat het nu echt bijna zover is!
De afgelopen 4,5 maanden zijn zo snel gegaan. Het is soms haast niet te bevatten. We hebben zo veel gedaan en gezien in die tijd! En het gaat zo goed samen met Suus! Ik kan me geen betere reismaat bedenken. Ik zou zo nog wel een paar maanden weg kunnen blijven, hihi. (Alleen vindt de Rabobank dat niet leuk denk ik.) Nee hoor, ik heb best wel weer zin in mijn eigen leventje in Nederland met iedereen die daarbij hoort.
Zorgen jullie ervoor dat die zon nog even blijft schijnen daar?!
Tot heel snel! Dikke kus Anne
PS Ik wilde nog even zeggen dat ik het heel leuk vind dat de meesten van jullie zo veel van zich hebben laten horen de afgelopen maanden... SUPER!
-
09 Mei 2008 - 11:25
Zinda:
Hey Anne,
Oh, wat gaaf, dat diepzeeduiken!!! Jullie zijn idd echte Lefgozers!! Het is dus gelukt, jullie genieten t/m de laatste minuut! Heerlijk voor jullie hoor! Het zal best wel even slikken zijn als jullie het vliegtuig instappen richting huis! De zomer hier duurt nog tot ver in de aankomende week, dus da's lekker thuiskomen,he?
Meis, tot a.s. dinsdag op Schiphol!!!!!daaaaaag kus Zinda -
09 Mei 2008 - 11:29
Jaap:
heeey annie!
toffe verhalen. ik hoop dat je van je laatste daagjes geniet. ik ga heel hard mijn best doen om de zon ook hier te houden :) ik hoop je snel weer te zien als je terug bent!
liefs -
09 Mei 2008 - 12:34
Mam:
Heeeej Ariel!!!!!
Ohh.. wat super dat duiken!!
Alles wat jullie doen zou ik ook zo willen!!
Wij zijn hier aan t pakken voor mo.ochtend, en ook aan het genieten van de zon!
In Londen zal het ook wel mooi weer zijn, raar als we jullie echt weer voor ons zien staan:)!
Nu echt genieten van de laatste dagen/uren..
Veel liefs van ons allemaal! -
09 Mei 2008 - 13:17
Jelle:
Hee An!
Leuk bericht weer, en dan met name dat duiken!
Tot dinsdag!
Gr. Jelle -
09 Mei 2008 - 13:18
Jelle:
Hee An!
Leuk bericht weer, en dan met name dat duiken!
Tot dinsdag!
Gr. Jelle -
09 Mei 2008 - 14:31
Sjoerd:
Heej zus
Ik ga zo op voetbalkamp.
Ik zie je als je terug bent.
groetjes Sjoerd -
09 Mei 2008 - 14:48
Claudia:
Hoi Anne,
Wat hebben jullie het heerlijk! en wat hebben jullie een ervaringen opgedaan! Geniet nog maar even lekker en een hele goede reis.
Groeten,
Claudia & fam -
09 Mei 2008 - 19:30
Ries:
Wat gaaf allemaal Anne! En nu snel terugkomen als een mf! Goede reis, dikke kus ries -
09 Mei 2008 - 19:30
Ries:
Wat gaaf allemaal Anne! En nu snel terugkomen als een mf! Goede reis, dikke kus ries -
09 Mei 2008 - 20:39
Vader Van Suus:
Ha Anne,
Weer een mooi verhaal als afsluiting. Ook hier een beetje spanning om jullie over een paar dagen weer terug te zien.
Tot gauw. -
10 Mei 2008 - 04:39
Pap/ Mam:
Hoi Anne,
Wij vertrekken zo naar Schiphol!
We houden tot dinsdagochtend 07.00uur nog even contact!
Dan zien we jullie weer!
We missen je! Liefs;) je parents! -
10 Mei 2008 - 08:40
Noor:
He Anne!
Ik heb zo zin om jullie dinsdag weer te zien! Het is haast een beetje een gek gevoel omdat ik er al zo aan gewend ben dat jullie zo ver weg zijn, snap je? En dan zijn jullie er ineens weer!!! Yes!!!
Goede reis terug en veel plezier in Londen als je je ouders weer ziet!
TOT DINSDAG, hihihi!!!!!!
xx Noor -
10 Mei 2008 - 14:59
Marv:
Hey An,
Je geweldige reis zit er weer op!! Na al het pracht en praal van de andere kant van de wereld mag je weer naar het altijd zo mooie Nederland.
We hebben een geweldige periode met zn allen gehad in Australie en vond het super om jullie te leren kennen..
Tot de 23ste... X Marv -
11 Mei 2008 - 11:26
Marleen:
Jo An! Mooi verhaal weer! Wat een held ben je ook haha! Ben trots op je hoor, geloof dat je het things-to-do-lijstje wat ik voor je had gemaakt wel aardig hebt af kunnen strepen, dus je mag naar huis komen ;)! Beetje jammer dat ik je net moet missen, want ik vlieg donderdagochtend heeeeeel vroeg al... Ga je proberen te bellen tussendoor, anders wordt het over een maandje weer! Goede terugreis!!!
Dikke kus Nel -
11 Mei 2008 - 12:28
Josien:
Heeej Annie,
Leuk weer om je verhaal te lezen!!
Heb zin je weer te zien!!
Tot gauw!
Liefsss -
12 Mei 2008 - 12:36
Patricia:
Hey An! Jeeeetje wat ontzettend gaaf weer en inderdaad wat is die tijd snel voor bij gegaan, dat je morgen alweer in het vleigtuig stapt om naar huis te komen! Ik ga je van de week bellen hoor, ben heel benieuwd naar je.
Veel liefs en een dikke kus, Patricia -
13 Mei 2008 - 05:20
Kelly:
Hey Meis,
Als het goed is ben je nu onderweg met het vliegtuig. Maar wat een fantastische verhalen allemaal weer! Echt leuk dat je hebt gedoken! Heb ik op Curacao ook gedaan! Is echt zo wijs! Maar we hebben je wel gemist hier hoor! Hoop dat het lukt om vrijdag bij de verjaardag van Tink en Koos te zijn! Lijkt met super om je dan weer te zien! Tot snel! Dikke X -
13 Mei 2008 - 20:48
Laura:
Hey nichtje, je bent nu als het goed is weer lekker thuis. Ik heb net je laatste verhaal gelezen, klonk erg goed. Ik zal je deze week wel ff bellen om met eigen oren te horen hoe het je bevallen is.
Geniet er maar lekker van, dat je weer in je eigen bedje kunt slapen!! Ik genoot daar na 8 dagen al van!!!
x je nicht
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
